Το μουάι τάι -σωστότερα θα έπρεπε να λέμε «τη μουάι τάι», αφού κατά λέξη σημαίνει ταϊλανδική (τάι) πυγμαχία (μουάι), αλλά έτσι καθιερώθηκε ν' αποκαλούμε το άθλημα- απλώς το είχα ακούσει. Ισως και να είχα παρακολουθήσει κάποιον αγώνα τηλεοπτικά, χωρίς να το γνωρίζω, αφού όσοι δεν ξέρουμε, το συγχέουμε με το κικ μπόξινγκ. Μου μίλησε γι' αυτό πριν από λίγες ημέρες ένας νεαρός συνάδελφος, που προπονείται στο μουάι τάι και ιδού, σήμερα να προσπαθώ να σας παρουσιάσω ένα άθλημα, που συνδέεται με την παράδοση και την ιστορία της μακρινής Ταϊλάνδης. Δεν υπάρχουν ακριβείς ενδείξεις για το πότε δημιουργήθηκε το άθλημα. Πιστεύεται, ότι υπάρχει από την εποχή, που οι Ταϊλανδοί μετοίκησαν από τη Νότια Κίνα. Στα χρόνια που οι πόλεμοι γίνονταν με τόξα, δόρατα και σπαθιά και οι μάχες σώμα με σώμα έκριναν τον νικητή, τα χέρια (μπράτσα), οι αγκώνες, τα πόδια (κνήμες) και τα γόνατα χρησιμοποιούνταν σαν όπλα. Το 1560 μ.Χ. ο βασιλιάς του Σιάμ (Ταϊλάνδη), Ναρεουσάν, συμπεριέλαβε αυτή την πυγμαχία στη στρατιωτική εκπαίδευση. Σε μια μάχη του Σιάμ με την Μπούρμα (μετέπειτα Βιρμανία και νυν Μιανμάρ), οι Μπουρμέζοι συνέλαβαν τον βασιλιά. Γνωρίζοντας ότι ήταν σπουδαίος άοπλος μαχητής, του έδωσαν την ευκαιρία ν' αφεθεί ελεύθερος. Επρεπε να νικήσει τον δικό τους κορυφαίο πυγμάχο - μαχητή. Τα κατάφερε και από τότε το μουάι τάι έγινε το εθνικό σπορ της Ταϊλάνδης. Σιγά σιγά το άθλημα διαδόθηκε κι εκτός των συνόρων της χώρας και τώρα αρκετοί Ελληνες ασχολούνται με αυτό.
«Τα οφέλη που θα έχει κάποιος ασχολούμενος με το μουάι τάι είναι τα ίδια που θα έχει αν ασχοληθεί με οποιοδήποτε άλλο άθλημα: Νους υγιής εν σώματι υγιεί. Γυμνάζει το σώμα και το πνεύμα, είναι ευγενής άμιλλα, εναλλακτική γυμναστική, σου μαθαίνει αυτοάμυνα. Δεν είναι απαραίτητο να γίνει κάποιος πρωταθλητής ή επαγγελματίας. Αρκεί να γυμνάζεται. Είναι αεροβική άσκηση. Ενας παχύς μπορεί ν' αδυνατίσει. Ενας ευπαθής, να βελτιώσει την υγεία του», λέει ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας (ΕΟΜΤΒ) και εκπαιδευτής (μάστερ), Βαγγέλης Ξανθάκης. Και συνεχίζει:«Το μουάι τάι έχει δύο σκέλη: Το αγωνιστικό, την πυγμαχία. Και το παραδοσιακό. Μαθαίνεις την τέχνη, την τεχνική, τους βηματισμούς. Προσφέρει πνευματική ανάταση, με διαλογισμό. Βοηθάει την αυτοσυγκέντρωση, καταπολεμάει το στρες. Οι περισσότεροι που έρχονται γνωρίζουν τα θετικά».
Η Ελλάς έχει αυτή τη στιγμή μια αθλήτρια, τη Φανή Πελούμπη, παγκόσμια πρωταθλήτρια στο ερασιτεχνικό μουάι τάι από το 2005 ώς και το 2008, για την οποία οι ξένοι δεν φείδονται επαινετικών χαρακτηρισμών και σχολίων. Τη χαρακτηρίζουν «Ελληνίδα σούπερ σταρ» και «διάσημη αθλήτρια του μουάι τάι». Αλλά δεν υπάρχει μόνο η Φανή. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2009, για το οποίο η Φανή δεν προετοιμάσθηκε, διότι την ενδιέφεραν οι επαγγελματικοί αγώνες, η Ελλάς δεν έμεινε χωρίς μετάλλια. Πήρε δύο χάλκινα με τον Μαρίνο Κατή και την αδελφή της Φανής, Ντίνα.
Πώς, όμως, έφτασε τόσο ψηλά, μια Ελληνίδα; Πέρα από τις βάσεις που πήρε στην Ελλάδα, πηγαίνει συχνά στην Ταϊλάνδη, όπου μένει μεγάλα χρονικά διαστήματα και προπονείται, ενώ, παράλληλα, εργάζεται, για να βγάζει κάποια χρήματα.
Βλέπετε, τα έξοδα είναι πολλά. Μάλιστα, σήμερα αναχωρεί, μαζί με την αδελφή της, Ντίνα για την Ταϊλάνδη, όπου θα παραμείνουν επί έξι μήνες, ώς τον Μάρτιο, οπότε θα διεξαχθεί εκεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στα πρωταθλήματα κόσμου συνήθως μετέχουν, όπως λέει ο κ. Ξανθάκης από 50 ώς 70 κράτη. Διεξήχθη και πρωτάθλημα με 100 χώρες.
Η Ελληνική Ομοσπονδία Διαφύλαξης και Διάδοσης Ταϊλανδέζικης Πολιτιστικής Κληρονομιάς Σύγχρονου και Αρχαίου Μουάι Τάι (συνοπτικά, ΕΟΜΤΒ, δηλαδή Ελληνική Ομοσπονδία Μουάι Τάι BORAN, όπου Μποράν είναι το αρχαίο μουάι τάι) είναι η μοναδική επίσημα αναγνωρισμένη ελληνική ομοσπονδία από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Μουάι Τάι (WMF)
Η ιστοσελίδα της ΕΟΜΤΒ είναι www.muaythai.gr, το τηλέφωνο και το φαξ 210-76 21 242, ενώ για ηλεκτρονική επικοινωνία με την ομοσπονδία στέλνετε το μήνυμά σας στη διεύθυνση thai2004@ath. forthnet. gr.
Περίπου 3.000 αθλητές ασχολούνται στην Ελλάδα με το μουάι τάι
Ο κ. Ξανθάκης υπολογίζει τους Ελληνες ασχολούμενους με το μουάι τάι σε περίπου 3.000. Η ΕΟΜΤΒ έχει εγγεγραμμένα 47 σωματεία, από τα οποία ενεργά είναι περί τα 15. Με βάση τ' αποτελέσματα του πανελληνίου πρωταθλήματος του 2008, τα ισχυρότερα είναι τα Παναθήναια Βύρωνα, ο Εκτορας Καισαριανής, ο Κεραυνός Εξαρχείων και, εκτός Αθηνών, πολύ δυνατός είναι ο Πολυνίκης Βόλου (τηλέφωνο 24210-63072). Οι περισσότεροι σύλλογοι εισπράττουν μηνιαία συνδρομή από τους αθλητές τους. Αυτή, ανάλογα με τον σύλλογο, μπορεί να είναι 40, 50, 60 ευρώ. Ο σύλλογος Παναθήναια δεν παίρνει συνδρομή.
Οι αθλητές και οι αθλήτριες χωρίζονται σε κατηγορίες σωματικού βάρους. Για τους ενήλικες υπάρχουν 14 (ώς 45, 48, 51, 54, 57, 60, 63,5, 67, 71, 75, 81, 86, 91 και +91 κιλά), για τ' αγόρια (έφηβοι) 16, μ' ελαφρύτερη των 40κ. και βαρύτερη των +91κ. και για τα κορίτσια (νεάνιδες) 12, από 40 ώς και 75 κιλά.
Κανένας κίνδυνος στην εκπαίδευση
Δεν είναι επικίνδυνο άθλημα το μουάι τάι, υποστηρίζει ο κ. Ξανθάκης :
«Είναι λιγότερο επικίνδυνο από τα υπόλοιπα αθλήματα. Στατιστικά έχει διαπιστωθεί πως έχει λιγότερους τραυματισμούς, ασχέτως αν μοιάζει πολύ σκληρό άθλημα. Δεν είναι βάρβαρο. Ειδικά το ερασιτεχνικό, όπου ο αθλητής έχει πλήρη προστατευτικό εξοπλισμό. Σοβαρά ατυχήματα δεν έχουν συμβεί. Ούτε για το παιδί που πρωτοπηγαίνει στον σύλλογο για να κάνει ταϊλανδική πυγμαχία υπάρχουν κίνδυνοι», λέει. Και εξηγεί το γιατί:
«Ο τρόπος εκπαίδευσης του παιδιού, που αρχίζει ν' ασχολείται με το μουάι τάι, βασίζεται στην αρχαία τέχνη του αθλήματος (μουάι μποράν). Εχει μορφή παιχνιδιού, για να μπορούν να το κατανοήσουν τα παιδιά. Περιλαμβάνει θεωρία και πράξη, συζήτηση για γενικά θέματα επικινδυνότητας (όχι μόνο στο άθλημα), και γυμναστική μέσω του παιχνιδιού. Σιγά σιγά το παιδί θα μπει στο κανονικό πρόγραμμα».
Ο ερασιτέχνης αθλητής είναι πολύ καλά προστατευμένος, ώστε ν' αποφεύγονται οι τραυματισμοί. Χρησιμοποιούνται γάντια, μασέλες, μπαντάζ χεριών, επιαγκωνίδες και επικαλαμίδες. Ολα αυτά, κοστίζουν, σύμφωνα με όσα μας λέει ο κ. Ξανθάκης περίπου ώς 180 ευρώ. Επιπλέον, οι αθλητές φορούν προστατευτικό κεφαλιού και θώρακα, που παρέχονται από τους συλλόγους.
Καλή ηλικία για να μυηθεί το παιδί στα μυστικά του μουάι τάι θεωρεί τα έξι χρόνια του. Αλλά για να μπει στο κανονικό δυναμικό πρόγραμμα, πιστεύει ότι πρέπει να φτάσει τα 12. Θεωρεί ότι ωριμάζει στα 18 του. Ο ερασιτέχνης πυγμάχος του μουάι τάι, υποχρεωτικά αποσύρεται από τους αγώνες στα 35 του. Επαγγελματικά μπορεί να συνεχίσει όσο αντέχει. «Αλλά στο μουάι τάι μπορεί να γυμνάζεσαι σε όποια ηλικία θέλεις, ακόμη και να ξεκινήσεις μεγάλος, αρκεί να είσαι υγιής», τονίζει ο κ. Ξανθάκης.
Tαιριάζει πολύ στη γυναικεία φύση
Αν τη δείτε στον δρόμο, σας αρέσει ως γυναίκα και σας έλθει η επιθυμία να την πειράξετε, καλύτερα να το σκεφθείτε και δυο και τρεις φορές. Βέβαια, η Φανή Πελούμπη λέει ότι από τότε που άρχισε ν' ασχολείται με το άθλημα, στα 16 προς τα 17 της, στις αρχές του 2001 (είναι γεννημένη) το 1984, έγινε πιο ήρεμη.
«Πριν κάνω μουάι τάι, ήμουν νευρική, έτοιμη να καυγαδίσω, είχα έναν ''τσαμπουκά'' μέσα μου. Μετά ηρέμησα», επισημαίνει.
Τι ήταν αυτό που την έσπρωξε σε αυτό το δυναμικό άθλημα;
«Από μικρή έκανα αθλητισμό, αλλά όχι οργανωμένα. Κάποιοι φίλοι μού μίλησαν για το μουάι τάι, μια μέρα πήγα και παρακολούθησα αγώνες και την επομένη γράφτηκα στον σύλλογο, τα Παναθήναια», απαντάει.
- Πιστεύεις, ότι το μουάι τάι ταιριάζει στη γυναικεία φύση;
«Για μένα δεν υπάρχει καλύτερο άθλημα. Τα έχει όλα. Θέαμα, δύναμη, ομορφιά, με το τελετουργικό και τον χορό που εκτελούμε πριν από τους αγώνες. Και να ξέρετε, οι γυναίκες αντέχουμε. Θα σας πω κάτι και για τον χορό. Το 2006 έγινε διαγωνισμός πριν από τους αγώνες, προς τιμήν του βασιλιά της Ταϊλάνδης και τον κέρδισα. Ημουν η πρώτη γυναίκα, που νίκησε έπειτα από εννέα χρόνια».
- Είναι επικίνδυνο άθλημα;
«Στο ερασιτεχνικό, οι τραυματισμοί είναι ελάχιστοι και ελαφρείς. Αγωνιζόμαστε υπερπροστατευμένοι. Το επαγγελματικό έχει περισσότερους, αλλά όχι πολλούς ούτε σοβαρούς».
- Θα το συνιστούσες, δηλαδή, σ' ένα κορίτσι;
«Ναι, γιατί σου προσφέρει αυτοπεποίθηση, σε μαθαίνει ν' αμύνεσαι αλλά και να επιτίθεσαι, αν χρειαστεί». Πρωταθλήτρια κόσμου στο ερασιτεχνικό, κάτοχος δύο παγκόσμιων ζωνών στο επαγγελματικό (του IMC, δηλαδή του Διεθνούς Συμβουλίου Μουάι Τάι και της Νάι Κανόμ Τομ, που είναι αφιερωμένη στον εθνικό ήρωα της Ταϊλάνδης), έχει ένα παράπονο: Το άθλημα δεν προβάλλεται. Οι αθλητές, ακόμη και η ίδια καλύπτουν μόνοι τους τα έξοδα για τη συμμετοχή στους αγώνες. «Από την Πολιτεία ζητούμε να έλθει πιο κοντά στο άθλημα», λέει.
