ΙΣΤΟΡΙΑ: Η ιστορία του Bραζιλιάνικου Zίου Zίτσου (θα το ακούσετε περισσότερο έτσι παρά με τη –σωστότερη– ιαπωνική προφορά «τζουτζούτσου»), μπορεί να συνοψιστεί μέσα σε δύο λέξεις: «οικογένεια Γκρέισι». Οι Βραζιλιάνοι αδελφοί Κάρλος και Χέλιο Γκρέισι έγιναν, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, μαθητές του Ιάπωνα Μιτσούο Μαέντα, ο οποίος επισκέφθηκε τη χώρα τους για να διδάξει εκεί Τζούντο. Οι αδελφοί Γκρέισι τροποποίησαν τις τεχνικές του Τζούντο, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις τεχνικές εδάφους και άρχισαν να δίνουν ελεύθερους αγώνες ώστε να εξελίξουν την τέχνη τους περισσότερο. Η σημαντική άνοδος του συστήματος έγινε στη δεκαετία του 1990, όταν ο Χόριον Γκρέισι, γιος του Χέλιο, μετανάστευσε στις Η.Π.Α. και καθιέρωσε τη διοργάνωση Απόλυτο Πρωτάθλημα Πάλης (Ultimate Fighting Championship –U.F.C.) στο οποίο αθλητές από διάφορα στιλ αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλον για την επικράτηση του καλύτερου (αθλητή και στιλ). Εκεί διέπρεψε ο αδελφός του Χόριον, Χόις και τα ΜΜΕ έκαναν το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου γνωστό σε όλον τον κόσμο.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: Το βασικό χαρακτηριστικό του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου είναι...
οι εξαιρετικά επιτηδευμένες τεχνικές εδάφους (κλειδώματα, ακινητοποιήσεις, εξαρθρώσεις, πνιγμοί κ.λπ.). Αν και είναι εμφανής η καταγωγή του από το Τζούντο, οι τεχνικές ρίψεων σε αυτό έχουν μειωθεί και το πραγματικό ενδιαφέρον αρχίζει όταν και οι δύο αθλητές βρεθούν στο έδαφος, καθώς εκεί η ποικιλία των τεχνικών είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που θα δει κανείς στο Τζούντο –το πιο προφανές παράδειγμα είναι οι τεχνικές κλειδωμάτων και εξαρθρώσεων στα πόδια. Κατά τα λοιπά, πρόκειται για μια πάλη (η οποία ενίοτε γίνεται και χωρίς τζουντόγκι, στους αγώνες «no-gi»), πράγμα που σημαίνει ότι περιλαμβάνει και το παιχνίδι της ανατροπής του αντιπάλου με διάφορους τρόπους.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ (Ή ΟΧΙ): Αν η πάλη εδάφους σας φαίνεται συναρπαστική είναι βέβαιο ότι το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου είναι ακριβώς αυτό που θέλετε. Δεν θα πρέπει, ωστόσο, να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα μαχητικό άθλημα και δη ένα που οφείλει την ύπαρξή του στους ελεύθερους αγώνες, πράγμα που σημαίνει ότι οι περισσότεροι ασκούμενοι σε αυτό έχουν σαν προτεραιότητά τους τη συμμετοχή σε τέτοιες διοργανώσεις. Βεβαίως, κάτι τέτοιο δεν είναι υποχρεωτικό και αν το μόνο που θέλετε είναι να συμπληρώσετε τις γνώσεις σας με κάποιες πιο «ψαγμένες» τεχνικές εδάφους, το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου δεν θα σας απογοητεύσει.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ: Λευκή ή μπλε φόρμα τύπου Τζούντο (τζουντόγκι). Σορτς ή παλαιστικό μαγιό –αν συμμετέχετε σε αγώνες «no-gi».
ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΒΡΩ: Αθήνα
